در تنهایی خود لحظه ها را برایت گریه کردم
در بی کسیم برای تو که همه کسم بودی گریه کردم
در حال خندیدن بودم که به یاد خنده های سرد و تلخت گریه کردم
در حین دویدن در کوچه های زندگی بودم که ناگاه به یاد لحظه هایی که بودی و اکنون نیستی ایستادم و آرام گریه کردم
ولی اکنون می خندم آری میخندم به تمام لحظه های بچگانه ای که به خاطرت اشک هایم را قربانی کردم
دیرگاهیست که تنهاشده ام قصهء غربت صحراشده ام کاش چشمان مراخواب کنید تانبینم که چه تنهاشده ام
من از زمانه که دسـت تـو داد تقدیرم
هـنوز هم که هـنوز اسـت سخت دلگیرم
تو رفته ای ومن اندر در هجوم خاطره ها
چو قـاب عـکس قدیمی اســیر تصویرم
چه ســاده ام که پـس از رفــتن تو هرباره
نشــانت از ته فنــجان قــهوه میگیرم
چـقــدر ســرزنش خــلق وطعنه ی مردم؟
به غیـر دل به تو بسـتن چه بوده تقصیرم؟
هزاروسـیصد و … بــگـذر … تولدم بوده
به چـهره گــرچه جـوانم ولی به دل پیـرم
مـن ورهایی ازیـن غم؟ زهی خــیال عبـث
که مثل آهوی در دسـت و پنجه ی شـیرم
بیـا به راه گـلویم خوش آمدی ای بغض
نفس! نیا که من از دسـت زنـدگی سـیرم
چرا به آخر خطش نمی رسـد عمرم؟
اجل! تو مـرحمتی کن - چرا نمی میرم؟
زندگی آنقدرارزش داردکه بخاطرآن ازهمه هستی خودمایه بگذاریم تاقصری باشکوه ازمهربانی،محبت،عشق ودوستی بناکنیم وزندگی آنقدربی ارزش است که نبایدبخاطرآن دلی رابیازاریم وبرای رسیدن به قله های فانی دنیادست به هرکاری بزنیم!!!
پرکن آغوشموازعطرتنت من ازاین فاصله عاشق نمیشم!!!
آدمهابرای هم مثل کتابن.وقتی به آخرش میرسن میرن سراغ یه کتاب دیگه.یادمون باشه.همدیگروزودورق نزنیم!!!
قدر دست هایم را بیشتر دانستم و قدر چشم هایم را و تازه فهمیدم چه شکوهی دارد... ایستادن بر روی دو پا آن لحظه که...به زمین خوردم!!!
